Pierre Duhem, Σώζειν τα Φαινόμενα, Νεφέλη 2007. Εισαγωγή, Μετάφραση-Επιμέλεια Δημήτρης Διαλέτης, Γιάννης Χριστιανίδης.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, εδραιώθηκε πριν τρεις αιώνες, περίπου, χάρη στο έργο και τις προσπάθειες φωτισμένων ανθρώπων, όπως ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ, ο Καρτέσιος και ο Νεύτωνας. Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, η εδραίωσή της πραγματοποιήθηκε μέσα από τη σύγκρουση με την Εκκλησία και τους συντηρητικούς εκπροσώπους της, οι οποίοι υπερασπίζονταν μια στείρα και αδρανή αριστοτελική φιλοσοφία ενάντια στο λόγο και την εμπειρική προφάνεια που επικαλούνταν οι εκπρόσωποι του νέου επιστημονικού πνεύματος.
Όσο κι αν δικαιώνει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της επιστήμης και την ηρωική επέλαση του λόγου, ωστόσο, η συγκεκριμένη άποψη δεν φαίνεται να βρίσκεται σε συμφωνία με τους προβληματισμούς των ιστορικών της επιστήμης τα τελευταία 25 χρόνια. Ένα βιβλίο, γραμμένο από ένα φανατικό Καθολικό στις αρχές του εικοστού αιώνα έρχεται, περιέργως, να συναντήσει αυτή την προβληματική και να ανοίξει ένα γόνιμο διάλογο μαζί της. Ο Pierre Duhem είναι ο ίδιος άνθρωπος που μας απάλλαξε (μας απάλλαξε;) από την προκατάληψη του σκοτεινού Mεσαίωνα, ο ιστορικός ο οποίος αντέταξε σε μια μακρά παράδοση αναθέματος στο μεσαιωνικό σχολαστικισμό μια εμβριθή μελέτη που δείχνει ότι οι απαρχές της Επιστημονικής Επανάστασης βρίσκονται στις εργασίες των άγνωστων και παραγνωρισμένων λογίων των μεσαιωνικών χρόνων.
Digital Landscapes 